Θερμομόνωση

ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:Η θερμομόνωση σε ταράτσες και δώματα είναι ένας από τους κύριους παράγοντες εξοικονόμησης ενέργειας σε μια κατασκευή. Οι θερμικές απώλειες σε μια κοινή συμβατική κατασκευή από ένα αμόνωτο ή ελλιπώς θερμομονωμένο δώμα μπορούν να φτάσουν και το 48% για του χώρους του τελευταίου ορόφου (μελέτη Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας). Συνεπώς στην χώρα μας που περιλαμβάνεται πλέον γεωγραφικά σε περιοχή με ακραίες κλιματολογικές αλλαγές καθιστούν αναγκαία την θερμομόνωση της ταράτσας ενος κτηρίου, σε συνάρτηση μάλιστα, με την ανοδική πορεία της τιμής του πετρελαίου και της ηλεκτρικής ενέργειας, καθιστούν επιτακτική την ανάγκη για σωστή θερμομόνωση της ταράτσας.
Η θερμομονώσεις στις ταράτσες κατηγοριοποιούνται σε 2 μεγάλες ομάδες. Την Συμβατική και την Ανεστραμμένη. Συμβατική θερμομόνωση ονομάζουμε την θερμομόνωση στην οποία η θερμομονωτική στρώση βρίσκεται κάτω από την στεγανωτική στρώση. Η συμβατική μόνωση (που ονομάζεται και θερμή στέγη) υλοποιείται σε οριζόντια και με μικρή κλίση δώματα. Μια τυπική διαστρωμάτωση της Συμβατικής θερμομόνωσης είναι:

1. Το φράγμα υδρατμών(εφαρμόζεται κατά περίπτωση)
   
2. Η θερμομονωτική στρώση
   
3. Το υλικό ρήσεων
   
4. Η στεγανωτική στρώση
   
5. Η επιφάνεια βάδισης

Σε γενικές γραμμές αυτό που θα χαρακτήριζε μια θερμομόνωση σαν συμβατική είναι η παρατήρηση ότι στην συμβατική θερμομόνωση στεγανοποιούμε την θερμομόνωση. Μέσα από την παρατήρηση αυτή απορέουν και τα πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα μιας συμβατικής θερμομόνωσης.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:H συμβατική μόνωση αποτελεί την πλέον συνήθη στη χώρα μας με χαρακτηριστικό στοιχείο το ενιαίο και συμπαγές των διαφόρων στρωμάτων που την αποτελούν, Λόγω του γεγονότος οτι η στεγάνωση βρίσκεται πάνω από την θερμομόνωση, αποτρέπουμε την ροή νερού στην θερμομονωτική στρώση. Αυτό βοηθάει την θερμομόνωση να μεγιστοποιήση την απόδοσή της, ενώ παράλληλα επιτρέπει για την θερμομόνωση και χρήση υλικών που είναι λιγότερο ανθεκτικά στην παρουσία υγρασίας όπως είναι η διογκωμένη πολυστερίνη. Συνήθως τα δώματα που μονώνονται με την συμβατική μέθοδο παρέχουν και την ευχέρεια βατότητας αυτών.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:Η συμβατική μόνωση εφαρμόζεται μόνο σε επίπεδα η μικρής κλίσης δώματα. Τα στρώματα που την απαρτίζουν θα πρέπει να εξασφαλίζουν την εξισορρόπηση των θερμικών τάσεων που αναπτύσσονται λόγω των διαφορετικών συντελεστών διαστολής των υλικών των διαστρωματώσεων, αφού τα περισότερα από αυτά είναι εκτεθιμένα στις θερμικές μεταβολές. Η έκθεση της στεγανωτικής στρώσης στις θερμικές μεταβολές και θερμικά σοκ οδηγούν σε ταχύτερη γήρανση της.

ΣΧΗΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ:

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ:
Σειρά εργασιών:

• Προετοιμασία της επιφάνειας:Η επιφάνεια θα πρέπει να είναι καθαρή. Πρίν την εφαρμογή θα πρέπει να έχει γίνει προνόηση για την τοποθέτηση βάσεων για ηλιακούς θερμοσίφωνες, κλιματισικά μηχανήματα, στηριγμάτων πέργκολας ή άλλου είδους μηνολογικού εξοπλισμού.
  
• Δημιουργία φράγματος υδρατμών:. Το φράγμα υδρατμών δημιουργείται για να σταματήσει την διάχυση των υδρατμών από το εσωτερικό των χώρων του κάτω ορόφου πρός την θερμομονωτική στρώση ώστε να αποτραπεί ο σχηματισμός υγρασίας εσωτερικής συμπύκνωσης. Σε περίπτωση που οι υδρατμοί φτάσουν στην θερμομονωτική στρώση και υγροποιηθούν μπρεί να αποροφηθούν από το θερμομονωτικό υλικό εάν αυτό δεν είναι κλειστής κυψελωτής δομής (εξηλασμένη πολυστερίνη DOW, Fibran, Tiktas, κ.α.) με αποτέλεσμα να χάσει την θερμομονωτική του ικανότητα Το φράγμα υδρατμών διαφοροποιείται ανάλογα την υγρομετρία των χώρων κάτωθεν του δώματος. Συνήθως οι κοινές κατασκευές κατατάσονται στους χώρους με χαμηλή ή μέση υγρομετρία ≤ 5,0 γρ/m3 και δε χρειάζονται φράγμα υδρατμών. Για χώρους έντονης υγρομετρίας 5,07,5 γρ/m3 απαιτείται φράγμα υδρατμών που έχει την μορφή επικολλημένου ασφαλτοπάνου με επικάλυψη φύλλο αλουμινίου.
  
• Τοποθέτηση θερμομονωτικής στρώσης:Η θερμομονωτική στρώση τοποθετείται για να προφυλάσει τόσο τη φέρουσα πλάκα όσο και τους εσωτερικούς χώρους από τις μεγάλες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις του περιβάλλοντος. Στη συμβατική μόνωση έχουν εφαρμογή όλα τα θερμομονωτικά υλικά αρκεί να παρουσιάζουν αντοχές σε συμπίεση. Έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί διογκωμένη ή εξηλασμένη πολυστερίνη, σκληρές πλάκες υαλοβάμβακα, ξυλόμαλο, κ.α. Το πάχος και το υλικό τους επιλέγεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του έργου. Οι πλάκες της πολυστερίνης τοποθετούνται ελέυθερες στη πλάκα του δώματος εκτός από την περίπτωση που έχει κλιση άνω του 40% οπότε γίνεται σημειακή στερέωση των θερμομονωτικών πλακών.
  
• Διάστρωση ελαφρομπετόν:Πρίν την διάστρωση ελένχονται οι υπαρχουσες κλισεις της κατασκευής. Στην συνέχεια τοποθετούνται οδηγοί από νήμα που ορίζουν τις κλισεις που θα δημιουργηθούν με το ελαφρομπετόν. Η ελάχιστη κλιση που ζητείται είναι 0,7-1% για περιοχές της Α κλιματολογικής ζώνης, 1-1,5% για της Β ζώνης και 1,5-2% για της Γ και Δ ζώνης. Αν έχουν επιλεγεί γα την θερμομόνωση πλάκες ξυλόμαλου ή υαλοβάμβακα ή μικρής πυκνότητας διογκωμένη πολυστερίνη, τα υλικά αυτά έχουν μεγάλη ευπάθια στην υγρασία και για να προστατευτούν από το νερό που περιέχεται στο ελαφρομπετόν στρώνεται φύλλο πολυαιθυλενίου (nylon).
  
• Αποξήλωση σοβά:Μετά το στέγνωμα του αφρομπετόν γίνεται περιμετρική αποξήλωση του σοβά σε ύψος 15cm για τον εγκιβωτισμό των κάθετων απολήξεων της στεγανωτικής στρώσης. Αυτή η εργασία κρίνεται ως σημαντική αφού η επικόληση της μεμβράνης γίνεται στο σταθερό στηθαίο και όχι στο σοβά που μελλοντικά μπορεί να παρουσιάσει αποσαθρώσεις
  
• Τοπικές επισκευές:Προετοιμασία της επιφάνειας με τοπικές επιδιορθώσεις και επισκευές με επισκευαστικό υλικό μη συρρικνούμενο κατά την πήξη του, στα σημεία όπου υπάρχει σαθρό υπόστρωμα, καθώς στα σημεία σύνδεσης των υδροροών με την κυρίως ταράτσα ή τον φέροντα οργανισμό αν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
  
• Στεγάνωση:Για τη στεγάνωση των συμβατικών δωμάτων συνίσταται η χρήση ασφαλτικών μεμβρανών (ελαστομερή, πλαστομερή, κτλ). Η στεγάνωση ξεκιναέι με επάλειψη της επιφάνειας όπου θα επικοληθεί η μεμβράνη με ασφαλτικό βερνίκι (αστάρωμα). Η στεγάνωση μπορεί να γίνει και με την επικόληση 2 στρώσεων μεμβράνης. Η πρώτη στρώση επικολλάται σημειακά επί του υποστρώματος, ώστε να επιτρέπει τις μικρομετακινήσεις λόγω συστολοδιαστολών και την εκτόνωση των πιέσεων των υδρατμών από διάχυση. Αντίθετα η δευτερη στρώση επικολλάται ολικά επί της πρώτης και τοποθετείται παράλληλα προς την πρώτη και μετατοπισμένη κατά το ήμισυ του πλάτους της. Το κάθε φύλλο ασφαλτικής μεμβράνης επικαλ Η επικόλλησή τους γίνεται με φλόγιστρο. Η μεμβράνη θα σηκωθεί τουλάχιστον 15cm. σε ύψος περιμετρικά δημιουργώντας μια απόλυτα στεγανή λεκάνη. Ακολουθεί ενίσχυση της στεγανοποίησης με πρόσθετα κομμάτια μεμβράνης, σε όλα τα ευπαθή σημεία (γωνίες, εξαερισμούς, κεραίες κ.τ.λ) Τελική κάλυψη όλων των συνδέσεων της μεμβράνης με τα μεταλλικά στοιχεία, με ειδική ελαστομερή μαστίχη ασφαλτικής βάσεως.
  
• Εξασφάλιση βατότητας δωματος:Εάν το δώμα δεν είναι βατό αλλά απλώς επισκέψιμο, τότε η διαστρωμάτωση μπορεί να τερματίσει στην στεγανωτική στρώση, η οποία έχει επικάλυψη ορυκτής ψηφίδας για την αντιλιακή προστασία της μεμβράνης. Εάν όμως το δώμα πρέπει να είναι βατό, τότε επί της στεγανωτικής στρώσης τοποθετείται γεωύφασμα ή έχει γίνει πρόβλεψη και έχει επικολληθεί μεμβράνη με επικάλυψη φύλλο πολυαιθυλενίου ώστε η στεγανωτική στρώση μα μην τραυματιστεί από την εμφάνιση τάσεων ερπισμού μεταξύ στεγάνωσης-επιφάνειας βάδισης. Στη συνέχεια η στεγάνωση καλύπτεται με λασμπωτές πλάκες πεζοδρομίου, κεραμικά πλακίδια με τσιμεντοκονία, βιομηχανικό δάπεδο, κτλ.

ΠΕΔΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ:Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω η συμβατική μόνωση είναι η πιό δημοφιλής μέθοδος θερμομόνωσης στεγάνωσης των κοινών εμπορικών κατασκευών πού διαθέτουν σχεδόν όλα επίπεδα δώματα ή μικρής κλίσης.