Ιστορία του επίπλου.

Τα τραπέζια, χρησιμοποιούνταν για το φαγητό, το συγγραφή και τα παιχνίδια. Ήταν συνήθως χαμηλά και μεταφέρονταν πολύ εύκολα.

Η Αίγυπτος ανέπτυξε πρώτη, έναν από τους σπουδαιότερους κλασσικούς πολιτισμούς της αρχαιότητας. Ενώ η Ευρώπη βρισκόταν στην Λίθινη εποχή, οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν σπουδαίους χτίστες, αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες για να κατασκευάσουν παλάτια και καλλιτεχνηματα, ενώ παράλληλα μελετούσαν μαθηματικά και έγραφαν σε πάπυρους. Από την εμφάνιση της Ιερογλυφικής γραφής (3100-2770 π.χ.) έως τη κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Μέγα Αλέξανδρο (332-331 π.χ.), συναντούμε έπιπλα και διακοσμητικά, που μας συναρπάζουν και προκαλούν την έκπληξη μας για το πόσο περίτεχνα είναι δημιουργημένα και το πόσο καλά έχουν διατηρηθεί.

Αίγυπτος

Τα Αιγυπτιακά έπιπλα που βρίσκονται σήμερα στα μεγαλύτερα μουσεία τους κόσμου & στις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές, μας παρέχουν τα μοναδικά δείγματα αληθινών επίπλων της αρχαιότητας. Αυτό οφείλεται κυρίως στην πίστη των Αιγυπτίων ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα υπάρχοντα τους και στην επόμενη ζωή. Έτσι, πολλά έπιπλα θάφτηκαν μαζί τους & σφραγίστηκαν σε στεγανούς τάφους, κάτι που τα διατήρησε σχεδόν ακέραια στο πέρασμα του χρόνου. Θρόνοι και καρέκλες με στηρίγματα για τα χέρια και αντικείμενα διακοσμημένα με  εξαιρετική φροντίδα, μας δίνουν ένα στοιχείο της σπουδαιότητας που έδιναν οι Αιγύπτιοι  στην διακόσμηση και την άνεση. Μετά το 1570 Π.Χ., με την δημιουργία  μεγάλων και πλουσίων πόλεων, τα έπιπλα έγιναν υπερπολυτελή, ντύθηκαν στο χρυσό.  Καρέκλες, σκαμνιά και τραπέζια, με πολλά  διαφορετικά χρώματα ήταν σε αφθονία στα  παλάτια και πλούσια σπίτια. Η ανακάλυψη του  τάφου του βασιλιά Τουτακχαμών 1922, ανέδειξε έπιπλα πρωτοφανούς μεγαλοπρέπειας, πλούτου και χλιδής. Το ξηρό αιγυπτιακό κλίμα διατήρησε τέλεια καναπέδες και καθίσματα επικαλυμμένα με πολύτιμα μέταλλα και πλαισιωμένα από περίτεχνα διακοσμητικά. Οι Βασιλιάδες και οι πλούσιοι στην Αίγυπτο, δεν υπολόγιζαν καθόλου τα τεράστια ποσά που έπρεπε να ξοδέψουν για να αποκτήσουν πανάκριβα έπιπλα και να απολαύσουν την πολυτέλεια. Στυλ των επίπλων Οι καρέκλες πολλές φορές είχαν πόδια που έμοιαζαν με πόδια κροκοδείλου, λιονταριού ή γαζέλας. Επίσης τα έπιπλα περιείχαν χαρακτικά με λουλούδια, ζώα ή πουλιά. Καρέκλες με ψηλή πλάτη υπήρχαν σε αφθονία και βρίσκουμε σε πάμπολλες ζωγραφιές. Αυτές συνοδεύονται και από μαξιλαράκια για μεγαλύτερη άνεση και χαλάρωση Τα σκαμνιά ήταν το πιο συνηθισμένο είδος επίπλου στην αρχαία Αίγυπτο. Οι Αιγύπτιοι πρώτοι ανακάλυψαν το σκαμνάκι που ανοιγοκλείνει. Τα κρεβάτια είχα μια μικρή ανοδική κλίση στην πάνω πλευρά για να είναι ελαφρά ανασηκωμένο το κεφάλι αυτού που κοιμόταν. Υπήρχαν ξύλινα υποστηρίγματα κεφαλιού, που μάλλον καλύπτονταν από ένα μαλακό μαξιλαράκι. Άλλο ένα σπουδαίο κομμάτι της Αιγυπτιακής κρεβατοκάμαρας ήταν τα ερμάρια, τα μεγάλα σεντούκια(αποθήκευση οικιακού εξοπλισμού), τα μικρότερα σεντούκια (με διαχωριστικά όπου φυλάσσονταν τα καλλυντικά των γυναικών) μικρά κουτιά (για κοσμήματα ή άλλα αντικείμενα). Επίσης η διακόσμηση του σπιτιού ήταν περίτεχνη. Χρώματα στα ταβάνια, έργα ζωγραφικής στους τοίχους, γλυπτά, πατώματα περασμένα μ ε κερί για να γυαλίζουν και να αναδεικνύουν καλύτερα τα έπιπλα και τις διακοσμήσεις. Το χρυσό, το μπλε, το μαύρο, το κόκκινο και το πορτοκάλι ήταν δημοφιλή χρώματα στο αιγυπτιακό ντεκόρ δωματίων. Τρόπος κατασκευής των αρχαίων Αιγυπτιακών επίπλων  Οι ξυλουργοί που ήταν άριστοι γεωμέτρες, έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην μέτρηση και την αναλογικότητα των επίπλων. Τα έπιπλα κατασκευάζονταν σε μικρότερες από τις σημερινές διαστάσεις για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές ανάγκες των αρχαίων Αιγυπτίων. Οι τεχνήτες χρησιμοποιούσαν ένα ειδικό τρόπο μέτρησης των διαστάσεων των υλικών, με τη χρήση μια ξύλινης βέργας μήκους 140 mm, με σκοπό να πετύχουν ομοιομορφία και το ακριβές μέγεθος των επίπλων. Από ανατομικές εξετάσεις, σε σκελετούς Αιγυπτίων, έγινε φανερό ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν κατά μέσο όρο, 4 εκατοστά πιο κοντοί σε σχέση με τους σημερινούς Ευρωπαίους. Είχαν κατά μέσο όρο ύψος 171 cm. Το μήκος των κρεβατιών που ανακαλύφθηκαν και αφορούσαν τις αρχικές δυναστείες (3300 Π.Χ) έφτανε το 1.76 μέτρα ενώ αργότερα την εποχή του Τουτακχαμών (1375 Π.Χ.), το μήκος διαφοροποιούταν μεταξύ 175 cm με 184 cm. Το ελαφρώς μικρότερο ανάστημα των Αιγυπτίων επηρέαζε και το ύψος των επίπλων τους. Δεν ήταν όμως τόσο κοντοί ώστε να δικαιολογείται το ύψος των ποδιών των καρεκλών ή των τραπεζιών που αναλογικά με σήμερα ήταν πολύ κοντά. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι το ύψος των επίπλων καθόριζόταν ιεραρχικά, ανάλογα με τη κοινωνική και οικονομική θέση του ανθρώπου ή το ρόλο του στην οικογένεια. Ο αρχηγός της οικογένειας, ένας άρχοντας ή ένας ανώτερος αξιωματούχος καταλάμβαναν τα ψηλότερα καθίσματα σε σχέση με τις συζύγους και τα παιδιά. Από την άλλη ένας αξιωματούχος με χαμηλότερο βαθμό και η οικογένεια του κάθονταν απλώς σε σκαμνιά όταν στην ίδια κοινωνική συγκέντρωση ήταν παρόντες και ανώτεροι τους. Έτσι είχαν μια περισσότερο υποτακτική στάση. Βέβαια, για να έχει κάποιος έπιπλα στην αρχαία Αίγυπτο, έπρεπε να είχε μια ιδιαίτερα καλή οικονομικά και κοινωνικά, θέση. Η πλειοψηφία των Αιγυπτίων κάθονταν και κοιμόνταν στο έδαφος !