Αδιαβροχοποίηση και στεγανοποίηση δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Η διαφορά τους είναι πολύ μεγάλη και κακώς οι δυο αυτές έννοιες χρησιμοποιούνται εναλλακτικά.
Η μεγαλύτερη κατάχρηση του όρου «στεγανοποίηση» γίνεται με τα διαφανή υδαταπωθητικά υλικά που βασίζονται στη νανοτεχνολογία.
Η διαφορά τους είναι πολύ μεγάλη και κακώς οι δυο αυτές έννοιες χρησιμοποιούνται εναλλακτικά.
Η μεγαλύτερη κατάχρηση του όρου «στεγανοποίηση» γίνεται με τα διαφανή υδαταπωθητικά υλικά που βασίζονται στη νανοτεχνολογία.
Τα άχρωμα αυτά, εμποτιστικά υγρά είτε βασίζονται στη νανοτεχνολογία είτε όχι, δεν μπορούν να κάνουν στεγανοποίηση!
Αυτό που κάνουν είναι να προφυλάσσουν τα πορώδη υλικά – χωρίς ρωγμές !!! – από τη δράση του νερού.
Στην ουσία τα διαφανή αυτά υλικά μεταβάλλουν τη γωνία επαφής του νερού με την επιφάνειά του προς προστασία υλικού.
Από τους 0%– 30ο μπορούν να την πάνε στους 90ο ή στους 120ο (ή και τους 150ο).
Οι 90οείναι το κριτήριο για το αν ένα διαφανές υλικό προστασίας είναι αδιαβροχοποιητικό ή όχι.
Τα αδιαβροχοποιητικά υλικά δεν κλείνουν τις ρωγμές!
Ρωγμές πλάτους πάνω από 0,15 χιλιοστά είναι αδύνατον να κλείσουν με οποιοδήποτε υδαταπωθητικό.
Επειδή όλα τα άκαμπτα υλικά όπως το μπετόν, η τσιμεντοκονία, ο σοβάς, το μωσαϊκό, το αρμολόγημα των πλακιδίων κλπ. θα ρηγματωθούν όπως και να ’χει το πράγμα, τα διαφανή υδαταπωθητικά υλικά δεν μπορούν να εγγυηθούν στεγανοποίηση.
Ακόμη και όταν εφαρμόζονται σε μη ρηγματωμένες επιφάνειες, κανένας δεν εγγυάται ότι δεν θα ρηγματωθούν και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ρηγματωθούν.
Η στεγανοποίηση θα πρέπει να γεφυρώνει τις υπάρχουσες και τις μελλοντικές ρωγμές.
Τα αδιαβροχοποιητικά υλικά επίσης δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την υδροστατική πίεση, οσοδήποτε μικρή.
Το νερό θα πρέπει να κυλάει επάνω τους και να φεύγει με τη βαρύτητα.
Εάν μείνει το νερό επάνω τους, αργά ή γρήγορα θα τα διαβρέξει και θα διαπεράσει τους πόρους.
Όταν αδιαβροχοποιούμε οριζόντιες επιφάνειες, το κάνουμε για να προστατέψουμε τα δομικά υλικά της επένδυσης και όχι για να στεγανοποιήσουμε την κατασκευή.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση τα διαφανή υδαταπωθητικά υλικά να χρησιμοποιούνται για στεγανοποίηση σε δώματα, ταράτσες, μπαλκόνια κλπ. είτε βασίζονται στη νανοτεχνολογία είτε όχι.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση τα διαφανή υδαταπωθητικά υλικά να χρησιμοποιούνται για στεγανοποίηση σε δώματα, ταράτσες, μπαλκόνια κλπ. είτε βασίζονται στη νανοτεχνολογία είτε όχι.
Είναι σαν να προσπαθείς να εξορκίσεις τον καρκίνο με ασπιρίνες.
Τα αδιαβροχοποιητικά υλικά δεν πρέπει για κανένα λόγο να εφαρμόζονται σε υπόγειες κατασκευές και ιδίως σε επαφή με το έδαφος.
Δεν είναι κατάλληλα για τέτοιες δουλειές. Εκεί χρειάζεται στεγανοποίηση με τα κατάλληλα υλικά.
Χρειάζονται δηλαδή υλικά που να μπορούν να γεφυρώνουν τις υπάρχουσες και τις πιθανές μελλοντικές ρωγμές και να αντέχουν έστω και σε προσωρινό μέτωπο υδροστατικής πίεσης.
Τέλος, αδιαβροχοποίηση δεν νοείται σε επιφάνειες που βρίσκονται σε επαφή με το νερό: πισίνες, δεξαμενές, γούρνες, στέρνες κλπ.
Είναι λοιπόν άκρως παραπλανητικό να διαφημίζονται τα διαφανή, υδαταπωθητικά υλικά σαν φάρμακα «διά πάσαν νόσον».
Κάθε υλικό είναι φτιαγμένο για να εκπληρώνει συγκεκριμένο σκοπό και δεν πρέπει να καλλιεργούνται γύρω από αυτό ανεδαφικές προσδοκίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου