Ένα ερώτημα που τίθεται συχνά, είναι κατά πόσο ένα βιοκλιματικό κτήριο μπορεί (και σε ποιο ποσοστό) να καλύψει τις ανάγκες των χρηστών του σε θέρμανση από μόνο του, δηλαδή χωρίς την ανάγκη εγκατάστασης ενός ενεργοβόρου, αλλά και ρυπογόνου συστήματος κεντρικής θέρμανσης.
Η απάντηση στο εάν μπορεί, είναι απλή. Ναι! Φυσικά μπορεί, εάν σχεδιαστεί και προσανατολιστεί σωστά και κατασκευαστεί σύμφωνα με τις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και της οικολογικής δόμησης.
Η απάντηση στο «σε ποιο ποσοστό είναι αυτοδύναμο», είναι όμως αρκετά σύνθετη. Χρειαζόμαστε την ύπαρξη ενός ειδικού λογισμικού (software) ή έστω την εμπειρία ενός ειδικευμένου και πεπειραμένου μηχανικού βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής.
Η προσωπική μου εμπειρία μετά από 23 χρόνια εμπειρίας και δεκάδες οικολογικά κτήρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μου δείχνει, όμως ότι το ποσοστό αυτό δεν μπορεί να ξεπεράσει το 80% περίπου, σε σχέση με ένα συμβατικό σπίτι. Ποσοστό έτσι κι αλλιώς εκπληκτικό και τεράστιο, που θα μπορούσε να μεγαλώσει κι άλλο, εάν "γεμίζαμε" (πράγμα απαράδεκτο), τα κτήρια με γυάλινες προσόψεις (φυσικά στα νότια, γιατί π.χ. στην Αθήνα υπάρχουν γυάλινα κτήρια στραμμένα στη Δύση) ή εάν εφαρμόζαμε αρχιτεκτονικές μη συμβατές με το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του ελληνικού τοπίου.
Ωραία λοιπόν! Φτιάξαμε ένα βιοκλιματικό κτήριο, με 70% ή και 80% αυτοδυναμία σε θέρμανση. Το υπόλοιπο 20% με 30% από που θα το πάρει;
Θα αφήσουμε μήπως τους κατοίκους του να ξεπαγιάσουν μερικές έστω μέρες του να ξεπαγιάσουν μερικές έστω μέρες του χειμώνα, έχοντας την αυτοϊκανοποίηση ότι συμβάλλουμε, γενικά, στην εξοικονόμηση ενέργειας, για την εθνική μας οικονομία;
Όχι βέβαια!
Και τότε;
Θα εφαρμόσουμε μια από τις παρακάτω συμπληρωματικές στρατηγικές θέρμανσης:
α) Θα δημιουργήσουμε μέσα στο κτήριό μας ελεγχόμενες κλιματικές ζώνες, με διαφορετικές εσωτερικές θερμοκρασίες.
β) Θα καταφύγουμε στην κατασκευή βιοδυναμικών τζακιών και σομπών και
γ) Θα εγκαταστήσουμε μια γεωθερμική αντλία θερμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου