Οι τοίχοι και τα μυστικά τους.
Παρακάτω θα σας παρουσιάσω κάποια πράγματα που πρέπει να ξέρετε πριν ξεκινήσετε να βάφετε τους τοίχους σας.
Επιχρίσματα ή Σοβάδες .
Οι τοίχοι από φυσικούς ή τεχνητούς λίθους μπορούν να υποστούν φθορές ανεξάρτητα αν είναι εκτεθειμένοι στις μεταβολές του καιρού ή αν βρίσκονται σε εσωτερικούς χώρους. Έτσι φροντίζουμε να καλύπτουμε τις επιφάνειες τους με μια ειδική επίστρωση που εξασφαλίζει προστασία και διάρκεια στο χρόνο. Το κονίαμα που χρησιμοποιούμε για αυτή την απαραίτητη δομική εργασία λέγεται σοβάς. Τα επιχρίσματα δεν έχουν μόνο σκοπό να προστατεύσουν τους τοίχους από τη φθορά την υγρασία ή γενικότερα τους εξωτερικούς παράγοντες. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που το επιβάλλουν όπως π,χ η αρχιτεκτονική εμφάνιση. Τα επιχρίσματα χρειάζονται δηλαδή και για να δημιουργούνται επιφάνειες , πάνω στις οποίες εκτελούνται λεπτότερες εργασίες όπως είναι οι χρωματισμοί. Το πέρασμα των επιχρισμάτων πρέπει να γίνεται όταν οι τοίχοι έχουν ήδη κατακαθίσει και έχουν αποξηρανθεί. Σαν καλύτερη εποχή θεωρείται η άνοιξη και το φθινόπωρο , όταν δεν έχουμε υπερβολικές ή ακραίες κλιματικές αλλαγές.
Κονιάματα.
Για τα επιχρίσματα χρησιμοποιούνται συνήθως ασβεστοκονιάματα, ασβεστοτσιμεντοκονιάματα και τσιμεντοκονιάματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι γίνονται συνήθως σε δύο ή τρεις στρώσεις και για κάθε μια χρησιμοποιείται κονίαμα με διαφορετική σύνθεση. Στην αρχή χρειάζεται μία στρώση για να εξασφαλίσει τη σύνδεση των επόμενων στρώσεων με τον τοίχο. Κατόπιν ακολουθεί μια δεύτερη για να δώσει γην επιθυμητή μορφή στην επιφάνεια. Υπάρχουν περιπτώσεις που χρειάζεται και μια τρίτη για να τελειοποιηθεί η επιφάνεια. Στα κονιάματα όλων των στρώσεων χρησιμοποιείται σαν αδρανές υλικό άμμος λατομείου, χοντρόκοκκος για τις πρώτες στρώσεις και λεπτόκοκκος για την τελευταία. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης και άμμος ορυκτή ή ποταμού. Η θαλάσσια άμμος πρέπει να αποφεύγεται επειδή περιέχει άλατα που προκαλούν βλάβες στις επιφάνειες των τοίχων. Στην περιοχή της Αθήνας αλλά και αλλού συνηθίζεται να χρησιμοποιείται σαν αδρανές υλικό για την τελευταία στρώση των επιχρισμάτων άμμος λατομείου που προέρχεται από θραύση λευκού μαρμάρου. Έτσι οι επιφάνειες των επιχρισμένων τοίχων είναι λευκές και μπορούν να βαφτούν ακόμα και σε πολύ ανοιχτές αποχρώσεις. Στα κονιάματα των επιχρισμάτων μπορούν να προστεθούν και στεγανωτικά υλικά όταν χρειάζεται να προστατευθούν οι τοίχοι από την υγρασία. Τα υλικά αυτά είναι είτε σε μορφή σκόνης είτε υγρά.
Βλάβες και επισκευές επιχρισμάτων.
Τα επιχρίσματα έχουν σαν κύριο σκοπό να προστατεύσουν του τοίχους. Χρειάζονται όμως και τα ίδια μια προστασία από τους εξωτερικούς παράγοντες όπως την υγρασία και τις μεταβολές της θερμοκρασίας. Για το σκοπό αυτό καλύπτονται συνήθως με ένα χρώμα ή με κάποιο άλλο τρόπο, με ταπετσαρία, ξύλινη επένδυση και άλλα. Τα επιχρίσματα όμως είτε καλύπτονται είτε όχι είναι δυνατόν να παρουσιάσουν βλάβες και να χρειάζονται επισκευή. Οι βλάβες είναι πολλών ειδών. Συχνότερα παρουσιάζονται κηλίδες, ρήγματα και αποφλοιώσεις . Οι βλάβες αυτές εμφανίζονται περισσότερο στα τριφτά επιχρίσματα που κατασκευάζονται με ασβεστοκονίαμα. Δεν αποκλείεται πάντως να παρουσιαστούν και σε άλλα πιο ανθεκτικά είδη επιχρισμάτων . Οι επισκευές τους συνδυάζονται συνήθως με την ανανέωση των χρωματισμών τους. Πολύ συχνά γίνονται από τους ελαιοχρωματιστές και όχι από σοβατζήδες.
Κηλίδες.
Οι κηλίδες εμφανίζονται εκεί όπου υπάρχει υγρασία και ειδικά εκεί όπου η υγρασία αφού διαποτίσει τον τοίχο τον διαπερνά και φθάνει ως την επιφάνεια του επιχρίσματος. Κλασικό παράδειγμα αποτελούν τα στηθαία των ταρατσών από πλινθοδομές. Τα νερά της βροχής που μαζεύονται στην ταράτσα, ποτίζουν την εσωτερική επιφάνεια των στηθαίων όταν δεν έχει προβλεφθεί η απόλυτη στεγανή κάλυψη τους. Το νερό περνά την πλινθοδομή εμφανίζεται στην εξωτερική όψη και σχηματίζει κηλίδες. Στις απλές περιπτώσεις η κηλίδα οφείλεται μόνο στη διαφορά αποχρώσεως του υγρού επιχρίσματος από το στεγνό. Αν το νερό στεγνώσει και πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να μην ξαναφτάσει στην ίδια θέση υπάρχει ελπίδα να χαθεί η κηλίδα. Το περίγραμμα της κηλίδας όμως πάντοτε θα εξακολουθεί να διακρίνεται. Το κακό είναι ότι το νερό όταν περνά μέσα από τον τοίχο διαλύει κάποια συστατικά των λίθων των πλίνθων και κυρίως των κονιαμάτων και τα μεταφέρει στην επιφάνεια του επιχρίσματος. Επειδή τα υλικά αυτά έχουν συνήθως κάποιο χρώμα οι κηλίδες παραμένουν χρωματισμένες έστω και αν στεγνώσουν. Για να εξαφανιστούν πρέπει να τριφτεί και να καθαριστεί η επιφάνεια των επιχρισμάτων με αμμωνία ή με κάποιο ειδικά οξύ. Ακόμη σοβαρότερη είναι η κατάσταση όταν η υγρασία που προκαλεί τις κηλίδες διευκολύνει και την ανάπτυξη μυκήτων (μούχλας). Οι κηλίδες παίρνουν τότε ένα έντονο πράσινο καστανό η μαύρο χρώμα. Η επισκευή στην περίπτωση αυτή απαιτεί εκτός από το στέγνωμα και τη στεγανοποίηση του τοίχου, καθαρισμό της επιφάνειας του επιχρίσματος με έντονο τρίψιμο και απολύμανση. Η απολύμανση χρειάζεται για να καταστραφούν οι μικροοργανισμοί και γίνεται με μια δραστική ουσία, όπως γαλαζόπετρα, σουμπλιμέ και άλλα. Πολύ συχνά είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί τελείως η τελευταία στρώση επιχρίσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου