Χρώματος και διαφήμισης συνέχεια.

Το χρώμα στη Διαφήμιση.

Οι περιπέτειες μιας Ιστορικής διαδρομής.

Σιγά-σιγά οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις χρωμάτων άρχισαν να αναπτύσσουν πρωτοβουλίες για την προβολή και προώθηση των προϊόντων τους με ειδικά κονδύλια διαφήμισης που πολλαπλασιάζονταν ραγδαία. Το χρώμα άρχισε πλέον να εμφανίζεται σε επιγραφές σε μηνύματα στις εφημερίδες και στα περιοδικά της ελληνικής τηλεόρασης με μικρά πεντάλεπτα μηνύματα που αφορούσαν τη βιομηχανία χρωμάτων. Ωστόσο όλες αυτές οι κινήσεις εξακολουθούσαν σε γενικές γραμμές να απευθύνονται και να αφορούν ,όχι αποκλειστικά βέβαια αλλά σίγουρα σε μεγαλύτερο βαθμό, τους εμπόρους και τους χρωματοπώλες. Η σχέση βιομηχανίας χρώματος και χρωματοπώλη παρέμενε ο βασικός μοχλός της διαφημιστικής πολιτικής εκείνης της εποχής που προσανατόλιζε όλη την αισθητική της αντίληψη στην προώθηση απλά και μόνο κάποιων προϊόντων σε επαγγελματικό επίπεδο. Τα χρωματοπωλεία ήταν ο κύριος αποδέκτης αυτών των διαφημιστικών μηνυμάτων που παρ όλη τη μεγάλη ποικιλία τους στην ουσία παρέμεναν ενημερωτικά πάνω στις ιδιότητες και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του κάθε προϊόντος. Η βασική ιδέα που διέπει όλα σχεδόν τα διαφημιστικά μηνύματα της δεκαετίας του 70 και του 80 και τουλάχιστον το πρώτο μισό της δεκαετίας του 90 , είναι το κουτί συσκευασίας. Στα πρώτα τεύχη του περιοδικού του κλάδου των χρωμάτων που εμφανίζεται εκείνη την εποχή αποτελώντας το δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ βιομηχανίας και καταστήματος χρωμάτων, όλες σχεδόν οι καταχωρήσεις φιλοξενούν το κουτί ή τη συσκευασία του χρώματος, συνήθως μαζί με μερικές διευκρινήσεις ή φράσεις κλειδιά, που αναφέρονται στη χρήση του προϊόντος ή στα ειδικά χαρακτηριστικά του.

 Η εικόνα της τοποθέτησης άπειρων κουτιών σε μεγάλες στοίβες, καθιερώνεται πλέον σαν το τυπικό μήνυμα που οι εταιρείες των χρωμάτων θέλουν να προβάλλουν κυρίως αποσκοπώντας να κερδίσουν την προσοχή των εμπόρων και των καταστημάτων πώλησης. Εικόνες και φωτογραφίες από χώρους εργοστασίων από stand γεμάτα προϊόντα από ράφια γεμάτα κουτιά, διαφημιστικές σελίδες με αναρίθμητες μάρκες και διαφορετικούς τύπους χρωμάτων , βομβαρδίζουν στην κυριολεξία το δέκτη του μηνύματος, ο οποίος αρχίζει να μην ξεχωρίζει εύκολα τη μία εταιρεία από την άλλη. Το χρώμα έχει αποκτήσει καθαρά χαρακτήρα οικοδομικού προϊόντος. Η επιλεγμένη ομάδα αγοραστών είναι οι επαγγελματίες ελαιοχρωματιστές και οι εργολάβοι. Για αυτό και στις διαφημιστικές καταχωρήσεις απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αναφορά του συσχετισμού κόστους-κέρδους , λίτρων- καλυπτικότητας κλπ. Μια κοινή διαφημιστική λογική , μια τυποποιημένη αισθητική αντίληψη έχει πλέον καθιερωθεί σαν κάτι το δεδομένο σε ολόκληρο το χώρο των χρωμάτων και λίγες είναι οι περιπτώσεις που αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Ο απώτερος όμως σκοπός μιας διαφημιστικής προβολής είναι να προκαλέσει την προσοχή περισσότερο με τα πράγματα που υπονοεί παρά με αυτά που δηλώνει. Η γνωστή έκφραση “ μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις “σίγουρα ισχύει με την προϋπόθεση ότι αυτή η εικόνα πρέπει να μιλά. Να μην επαναλαμβάνεται στερεότυπα με κάποια κλισέ που μετά από κάποιο χρόνο δεν προκαλούν το ίδιο ενδιαφέρον. Για πολλά χρόνια αυτές οι σκέψεις μοιάζουν σαν να μην αφορούν το χρώμα και την προώθηση του στην αγορά. Οι εξελίξεις της αισθητικής, τα νέα ρεύματα στην τέχνη και η άμεση σχέση τους με τη διαφήμιση, είναι μηνύματα που λίγες μόνο εταιρείες χρωμάτων παίρνουν σοβαρά υπόψη. 

Παρότι το χρώμα είναι η βασική ΄ύλη μιας από τις σπουδαιότερες τέχνες, η σημασία του τουλάχιστον στη χώρα μας για πολλά χρόνια περιοριζόταν στα τεχνικά του χαρακτηριστικά. Το πόσο θαυμάσια αποτελέσματα μπορούσαν να προκύψουν από τη χρήση του δεν γινόταν αντιληπτό από μια έξυπνη διαφημιστική καμπάνια, αλλά μόνο όταν το προϊόν είχε ήδη αγοραστεί και είχε ήδη χρησιμοποιηθεί με επιτυχία. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90 αυτή η πραγματικότητα αρχίζει να αλλάζει. Μαζί με τις εισαγωγές χρωμάτων αρχίζουν σιγά-σιγά να εισάγονται και νέες αισθητικές αντιλήψεις , νέες απόψεις πάνω στη διαφημιστική προβολή του χρώματος. Προσπαθώντας να προσεγγίσουν εκτός από τον επαγγελματία χρωματοπώλη και τον απλό καταναλωτή, οι εταιρίες χρωμάτων αρχίζουν να προσαρμόζουν τις ιδέες τους σε μια νέα πραγματικότητα , σε μια νέα διαφημιστική πρακτική, πάνω στα ίχνη ήδη δοκιμασμένων με επιτυχία ευρωπαϊκών αλλά και διεθνών προτύπων. Αρχίζει να εφαρμόζεται ένας νέος τρόπος επικοινωνίας ανάμεσα στις βιομηχανίες και τον καταναλωτή, με έντυπες καταχωρήσεις που καταφέρνουν να ξεχωρίζουν συνεχώς, κάθε φορά και με ένα διαφορετικό εύρημα.