Το κτήριο που πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να ολοκληρωθεί και δίχασε τη χώρα όταν αποκαλύφθηκε κάτω από τον αττικό ουρανό, το Μουσείο της Ακρόπολης του Γαλλοελβετού αρχιτεκτόνα Μπερνάρ Τσουμί, διεκδικεί για το 2011 την ύψιστη διάκριση στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, το περίφημο βραβείο «Mies van der Rohe».
Το κτήριο της Ζάχα Χαντίντ στη Ρώμη. Εξωτερικά θυμίζει παιδικό παιχνίδιΑναμφισβήτητα είναι ευχάριστο να αναγνωρίζεις ένα αθηναϊκό κτήριο στη βραχεία λίστα του βραβείου, δίπλα σε πέντε από τα σημαντικότερα κτήρια που χτίστηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη.Το δημιούργημα του Μπερνάρ Τσουμί και του Μιχάλη Φωτιάδη είναι συνυποψήφιο με το μουσείο ΜΑΧΧΙ της Ρώμης, που σχεδίασε η Ζάχα Χαντίντ, τις παρεμβάσεις που έκανε στο Neues Museum του Βερολίνου ο Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ, την Αίθουσα Συναυλιών της Δανέζικης Ραδιοφωνίας στην Κοπεγχάγη του Ζαν Νουβέλ, το Bronks Youth Theatre στις Βρυξέλλες της Μαρτίν ντε Μεσενέρ και το Κέντρο Αποκατάστασης «Groot Klimmendaal» στην Ολλανδία του Κεν βαν Βέλσεν. Η ανακοίνωση του νικητή και η τελετή απονομής θα γίνουν στις 20 Ιουνίου στη Βαρκελώνη, στο Εκθεσιακό Περίπτερο που είχε σχεδιάσει ο Γερμανός αρχιτέκτονας Mies van der Rohe.
Στο διεθνή Τύπο, στους τίτλους αρκετών δημοσιευμάτων που αφορούν το βραβείο, προτάσσεται πάντως η «ελληνική» υποψηφιότητα. Να θυμίσουμε ότι το Μουσείο της Ακρόπολης κέρδισε στις αρχές του χρόνου το τιμητικό βραβείο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, αλλά και το διεθνές βραβείο του καλύτερου τουριστικού προορισμού από την Ενωση Τουριστικών Συντακτών της Βρετανίας.
Η επιλογή των έξι υποψήφιων κτηρίων για το «Mies van der Rohe» έγινε ανάμεσα σε 343 που βρίσκονται σε 33 χώρες της Ευρώπης. Το βραβείο απονέμεται από το 1987, ανά διετία, και συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Πολιτισμός» της Ε.Ε και το Ιδρυμα Mies van der Rohe. Συνοδεύεται από έπαθλο ύψους 60.000 ευρώ και προβάλλει την αριστεία στο σχεδιασμό σύγχρονων κτηρίων, αλλά και τη συμβολή στη διαμόρφωση νέων ιδεών και τεχνολογιών στον τομέα της αστικής ανάπτυξης.
Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά των υποψήφιων κτηρίων.
* Ο Βρετανός αρχιτέκτονας Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ ανέλαβε τη μελέτη, την ανακατασκευή και την προσθήκη αιθουσών στο Νέο Μουσείο του Βερολίνου (Neues Museum), ιστορικό κτήριο που χτίστηκε από τον Φρίντριχ Αουγκουστ Στίλερ το 1885 στο «Νησί των Μουσείων» της πόλης. Το μουσείο, που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων στο Β'Παγκόμσιο Πόλεμο, ξανάνοιξε επισήμως τις πύλες του το 2009. Ο Τσίπερφιλντ στην παρέμβασή του επέλεξε μια διακριτική συνομιλία των παλιών αρχιτεκτονικών στοιχείων του με νεότερα. Συνδύασε, για παράδειγμα, τους τούβλινους παλιούς τοίχους με προσθήκες λευκού μπετόν.
* Το «Bronks Youth Theatre» στην καρδιά των Βρυξελλών, από τη Βελγίδα Μαρτίν ντε Μεσενέρ, διακρίνεται για τον ευφυή τρόπο με τον οποίο η αρχιτέκτονας κατάφερε να προσαρμόσει σε ένα περιορισμένο χώρο -ένα οικόπεδο που περικλείεται από σπίτια- το ευέλικτο, ανάλαφρο σχέδιό της από μέταλλο, γυαλί και άλλα υλικά. Το κτήριο εξωτερικά παίζει επίσης με την αντανάκλαση του φωτός και μιμείται τα περιγράμματα των γειτονικών σπιτιών.
* Η Βρετανοϊρακινή Ζάχα Χαντίντ είναι η μόνη από τους υποψήφιους που έχει τιμηθεί με το ίδιο βραβείο το 2003 για τον εντυπωσιακό χώρο στάθμευσης και τον τερματικό σταθμό τραμ στο Στρασβούργο. Η φετινή υποψηφιότητά της είναι για το ΜΑΧΧΙ, το Μουσείο για τις Τέχνες του 21ου αιώνα, που έχτισε στη Ρώμη. Εξωτερικά θυμίζει παιδικό παιχνίδι με μπετονένιους κύβους, μια γοητευτική «σπαζοκεφαλιά» για τους επισκέπτες, που καλούνται να ακολουθήσουν απρόβλεπτες κυματοειδείς διαδρομές ή να ανεβούν μια εντυπωσιακή μαύρη σκάλα που καταλήγει σε μια περίεργη ρωγμή στην οροφή.
* Εντυπωσικό είναι το κτήριο που εμπνεύστηκε ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ζαν Νουβέλ, για την Αίθουσα Συναυλιών της Δανέζικης Ραδιοφωνίας στην Κοπεγχάγη. Στο φως της ημέρας η όψη του μοιάζει με ένα τεράστιο μπλε ορθογώνιο κουτί στην καρδιά ενός βιομηχανικού τοπίου. Καθώς ο ήλιος δύει, παίρνει τη μορφή ενός αιθέριου, άυλου αντικειμένου, στις επιφάνειες του οποίου προβάλλονται ποικίλες εικόνες σχετικές με τη μουσική.
* Το Κέντρο Αποκατάστασης «Groot Klimmendaal» ξεχωρίζει για την καινοτόμο συναισθηματική εμπειρία που παρέχουν η όψη αλλά και το εσωτερικό του στους επισκέπτες και για τον πρωτότυπο τρόπο με τον οποίο ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Κεν βαν Βέλσεν συνδύασε την οπτική τέρψη με τη λειτουργικότητα και το στιλ.
* Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης δεν θέλει ιδιαίτερες συστάσεις. Εχει χαρακτηριστεί - κυρίως εκτός συνόρων- «θαύμα της γεωμετρίας», ενώ έχουν εκθειαστεί η μινιμαλιστική φόρμα του, ο τρόπος που συνυπάρχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική με τα σπαράγματα της αρχαιότητας, η προσαρμογή του σχεδίου του στην ανάδειξη των εκθεμάτων, καθώς και η ήπια συνομιλία του με την Ακρόπολη. *
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου