Η διαφήμιση στο χρώμα.

Το χρώμα στη διαφήμιση .

Οι περιπέτειες μιας ιστορικής διαδρομής.

Μέσα στα εκατόν πενήντα περίπου χρόνια ύπαρξης της ελληνικής βιομηχανίας χρωμάτων, πολλές αλλαγές συντελέστηκαν στους τρόπους της διαφημιστικής προβολής. Πολλές και διαφορετικές ιδέες προώθησης προϊόντων υιοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία. Αυτή η περίπλοκη διαδρομή είναι το αντικείμενο της ανάρτησης αυτής, θέλοντας να τονίσουμε το πόση σημασία έχει μια σωστή διαφημιστική πολιτική στη γενικότερη εξέλιξη ενός ολόκληρου κλάδου.

Μια από τις πρώτες και σημαντικότερες δραστηριότητες της ελληνικής βιομηχανίας χρωμάτων ήδη από τη γέννηση τους τον προηγούμενο αιώνα, υπήρξε η μέριμνα για τη σωστή προώθηση των προϊόντων της. Από το 19ο αιώνα ήταν έντονη η προσπάθεια όλων των επιχειρήσεων του χώρου των χρωμάτων να κάνουν πιο ελκυστικές τις συσκευασίες τους και να τις διαφημίσουν με τον καλύτερο τρόπο. Τότε η πιο συνηθισμένη μέθοδος προώθησης ήταν οι διακοσμήσεις στα επιστολόχαρτα και κάποια όμορφα σήματα που υπήρχαν στους οδηγούς ή στα ετήσια ημερολόγια. 

Κάποιες εντυπωσιακές προμετωπίδες σε επιστολόχαρτα που θύμιζαν παραστάσεις Art nouveau, ήταν χαρακτηριστικές για τις διακοσμητικές τάσεις που επικρατούσαν εκείνη την εποχή. Για παράδειγμα το 1914 στα έντυπα της επιχείρησης Βενετσιάνου υπήρχε μια επικεφαλίδα που κάλυπτε πάνω από το ένα τρίτο της σελίδας όπου με μεγάλα γράμματα αναφερόταν η κυριότερη εργασία, δηλαδή “Διακοσμήσεις Οικοδομών “. Όσο διευρυνόταν η αγορά και ο ανταγωνισμός γινόταν πιο έντονος οι τρόποι διαφήμισης άλλαζαν επιδιώκοντας να πλησιάσουν ένα μεγαλύτερο κοινό. Δημοσιεύονταν αγγελίες στον ημερήσιο και εβδομαδιαίο τύπο, άρχισαν να τυπώνουν πιο περίτεχνες κάρτες, οι πινακίδες των καταστημάτων και των βιομηχανιών εκσυγχρονίστηκαν και μεγάλωσαν οι επιγραφές στα κουτιά των προϊόντων γίνονταν αντικείμενο καλλιτεχνικής επεξεργασίας. Κάθε νέα επιχείρηση που εμφανιζόταν στο προσκήνιο για να επικρατήσει προσέφερε εκτός από νέα προϊόντα , νέες μεθόδους και νέα οργάνωση, νέες μορφές διαφήμισης και προώθησης των προϊόντων της. Εκτός από τη δημοσίευση στον τύπο και την ανάρτηση η τοιχοκόλληση σημάτων και επιγραφών, άρχισαν να χρησιμοποιούνται μέθοδοι αμεσότερης επαφής με τους χρήστες και τους καταναλωτές. Τότε ήταν συνηθισμένο πχ να συγκεντρώνονται οι ετικέτες από τα κουτιά των χρωμάτων και με την προσκόμιση τους στην εταιρεία παραγωγής ο καταναλωτής να αποκτά διάφορες ποσότητες χρωμάτων. Η απλή προσωπική επαφή του καταστηματάρχη με τον πελάτη έδινε σιγά-σιγά τη θέση της σε οπτικές διαφημίσεις και μηνύματα που εκθείαζαν τα προϊόντα των βιομηχανιών που τις σχεδίαζαν. Έτσι έμεινε ακόμη και μέχρι σήμερα κλασική η περίφημη πινακίδα που βλέπαμε σε όλα τα βαγόνια του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου Κηφισιάς-Πειραιά : Ένας ελαιοχρωματιστής να βάφει έναν τοίχο και δίπλα του να υπάρχει το μήνυμα “Το βράδυ έτοιμο !!! αρχίζοντας το πρωί με ARTEX”. Σταδιακά αυξάνονται και οι δαπάνες της διαφημιστικής προβολής. Πραγματοποιούνταν επισκέψεις των αντιπροσώπων και πωλητών στα εργοτάξια και ακολουθούσε επίδειξη βαψίματος με τα χρώματα των διαφόρων βιομηχανιών επί τόπου.

 Ο ανταγωνισμός οδήγησε στο σύστημα παροχής εκπτώσεων και δώρων όπως επιγραφές που τοποθετούνταν στις οικοδομές, φόρμες εργασίας, καπέλα , εργαλεία, χρώματα ή άλλα , λιγότερο χειροπιαστά δώρα όπως προσκλήσεις σε δείπνο, εκδρομές, ταξίδια και άλλα. Συχνά πολλές βιομηχανίες έστελναν στους πελάτες τους εγκυκλίους με πληροφορίες για νέα προϊόντα και νέες. Κατευθύνσεις. Η πρακτική αυτή εντασσόταν στη στροφή της διαφημιστικής στρατηγικής διαφόρων βιομηχανιών από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, προς τους μορφωμένους υψηλά ιστάμενους κατασκευαστές και όχι πια μόνον προς τους ελαιοχρωματιστές και εμπόρους.